Paul Verheijen

JAN SLUIJTERS

Adam & Eva

Experimenteerdrift

Een zelfde expressieve lading als in zijn landschappen probeerde Jan Sluijters rond 1911 mee te geven aan de schilderijen waarin de figuur het onderwerp is.
In die tijd maakte hij veel portretten en naaktstudies van Greet van Cooten, de vrouw die hij begin 1909 tijdens de tentoonstelling in het Stedelijk Museum had ontmoet en met wie hij in 1913 trouwde.
Zij poseerde voor tientallen schilderijen.
In eerste instantie lijkt Sluijters hier de taal te spreken van de Franse kubisten en de Duitse expressionisten, door wie hij werd op dat moment werd geïnspireerd.
Maar feitelijk deed hij dat slechts ten dele en bleef hij vasthouden aan de realiteit.
Het naakt heeft nog een zekere plasticiteit, de lichaamsvormen van Adam en Eva nog duidelijk te herkennen en er is zelfs nog een illusie van ruimte.
Opmerkelijk is dat Adams gezicht de iconografische traditionele trekken van het Christusportret heeft.
Net zoals bij zoveel andere schilderijen uit deze periode ontleende Sluijters formele elementen aan de destijds gangbare moderne kunstuitingen zonder dat met enige consequentie te doen of zich op enige wijze te verbinden met de theoretische achtergrond van deze stromingen.
Rond 1913-1914 beleefde Jan Sluijters opnieuw een enorm productieve periode vol experimenteerdrift die leidde tot dit nagenoeg abstracte schilderij van Adam en Eva.
Jan Sluijters (1881-1957)
Adam & Eva (1914 en 1916)
Olieverf op doek, 176 x 201 cm
Enschede - RMT
2016 Paul Verheijen / Nijmegen