Lijdensimitatie
En zo kwam hij door een ingeving van God te weten dat Christus hem bij het openslaan van het evangelieboek duidelijk zou maken wat God het liefst in hem zag en van hem wilde. Na eerst vurig gebeden te hebben, nam hij daarom het evangelieboek van het altaar en liet het door een gezel van hem, een God toegewijd en heilig man, in naam van de allerheiligste Drieëenheid openslaan. Tot driemaal toe liet hij dat herhalen en toen hij iedere keer weer opnieuw een passage trof over het lijden van de Heer, begreep de van God vervulde man dat, zoals hij tot dan toe Christus gevolgd was in Diens wijze van leven en daarin aan Hem gelijkvormig had willen zijn, hij ook, voordat hij deze wereld zou verlaten, gelijkvormig aan Hem diende te worden in de smarten en kwellingen van zijn lijden. En al hadden de grote gestrengheid waarmee hij tot dan toe had geleefd, en het voortdurend dragen van het kruis van de Heer hem uiterst verzwakt, hij schrok voor deze opgave niet terug; integendeel, ze deed hem hartstochtelijker dan ooit verlangen als martelaar zijn leven te geven. Want zijn niet te doven liefde voor de goede Jezus was verhevigd tot een zo fel brandend, hoog oplaaiend vuur dat hele waterstromen niet in staat zouden zijn de hevige brand ervan te blussen.
(Bonaventura - Levensbeschrijving van de heilige Franciscus, hoofdstuk XIII,2)
|
